«թյունինգային» կյանք Ես գժվում եմ ա

«թյունինգային» կյանք
Ես գժվում եմ արագության համար: Մի մեծ հոբբի ունեմ` մեքենան: Լրիվ ուրիշ աշխարհ է: Ադրենալինը, որ արագության հետ է գալիս, պարզապես խենթացնում է, գժվում եմ: Եթե դա չլինի, չգիտեմ` ոնց եմ ապրելու: Արդեն հիվանդություն է դարձել, որը, ցավոք, ոչ մի կերպ չի բուժվում: Շատ եմ սիրում ավտոսպորտ, մոտոսպորտ, իմ մեքենաներն էլ շատ արագընթաց են: Ես դրանց վրա անընդհատ աշխատում եմ, ավելի արագացնում եմ, այսպես ասած`«թյունինգ» եմ անում: Շատ եմ սիրում նաև սեղանի թենիս: Թեև երաժշտությունից ամբողջովին անջատվել երբեք չեմ կարողանում: Նույնիսկ երբ առջևում համերգ չունեմ, մտքերս երաժշտության մեջ են: Ընկերներով գնացել էինք Մեքսիկա` հանգստանալու: Հասկացա, որ ես հանգստանալ չեմ կարողանում, առավելագույնը` երկու օր: Հետո պիտի մի բան անեմ:

անզիջում
Ինձ համար կարևոր է, որ ես միշտ հավատարիմ մնամ իմ գործին, չվաճառվեմ: Այսօր երաժշտության բնագավառում բիզնեսը մեծ տեղ ունի, մենեջերները քեզ ընկալում են ոչ թե որպես երաժշտի, այլ որպես արտադրանքի, որը պետք է վաճառեն: Ու եթե ինքդ էլ ես քեզ այդպես նայում, մտածում ես` ոնց քեզ ավելի լավ վաճառես, դա անպայման խանգարում է արվեստին: Այսօր շատ մեծ դեր է խաղում փրոմոուշընը, ու դրա համար երաժիշտը պետք է մասնակցի տարբեր շոուների, ինչը ես չեմ կարող անել: Մենեջերները քեզ վաճառելու համար հազար ու մի բան կարող են առաջարկել, բայց այդ ամենը դուրս է դասական արվեստի չափանիշներից: Ես չեմ գնում կոմպրոմիսների, եթե ինչ-որ բան դեմ է իմ սկզբունքներին, ուղղակի հրաժարվում եմ անել: Այդպես, կարծես, ինքդ քո ճանապարհը փակում կամ երկարացնում ես, բայց ես մտածում եմ` չէ՞ որ ծնողներս են ինձ դրել այս ճանապարհի վրա, ես արդեն ինչ-որ բանի հասել եմ, ու շատ դժվար է դրան կպչել, ջարդել, չէ՞ որ դա իմն է ու ես կարող եմ ինձ համար պատասխան տալ: Սխալ ճանապարհով գնալը շատ հեշտ է, որովհետև սխալ ճանապարհը միշտ հեշտ է:

ՎԻԼՍ
Ես ջութակահար եմ ծնողներիս շնորհիվ: Չեմ կարող ասել, թե ջութակը ես եմ ընտրել, բայց չեմ էլ կարող ասել, թե ինձ դուր չէր գալիս, երբ նվագում էի: Փոքր տարիքում եթե ուրիշ գործիք նվագեի, նույն սերը կլիներ, որովհետև շատ եմ սիրում երաժշտությունը, այսինքն` շփումը երաժշտության հետ, երբ կարողանում ես զգացմունքներդ երաժշտության միջոցո’վ արտահայտել: Երաժշտական դաստիարակությունը ստացել եմ ծնողներիցս, երկուսն էլ դաշնակահար են: Մենք ընտանիքով մեզ կոչում ենք «ՎԻԼՍ», այսինքն՝ Վովա, Իռա, Լուսինե, Սերգեյ: Այս չորսիս, կարծում եմ, շատ դժվար է իրարից բաժանել: Մենք խոսում ենք նույն լեզվով, երաժշտությունը մեզ շատ է կապում, բոլորս նույն գործով ենք զբաղվում: Հայրս մինչև հիմա ինձ ուղղություն է տալիս, ինչով կարողանում` օգնում է: Նա ինձ համար շատ երկար էր դասատու փնտրում: Մոսկվայում է սովորել, տեսել է սովետական դպրոցը, թե որքան լուրջ ու յուրահատուկ մոտեցում կար երաժշտության հանդեպ: Ու երբ տեսնում էր, որ իմ դասերը ստաբիլ չեն, դժգոհում էր: 1996-ին նա գտավ Յոզեֆ Ռիսինին, որն էլ ինձ ջութակահար «դարձրեց»: Ես մինչև այդ էլ նվագում էի, փոքրիկ-մոքրիկ համերգներ էի տալիս, բայց երբ սկսեցի նրա դասերին հաճախել, նա ամեն ինչ սկսեց այբուբենից` «ձեռքեր դնելուց»:

չեմ համեմատվում
Ես երբեք ոչ մեկի հետ չեմ փորձել մրցակցել, միշտ ունեցել եմ երաժշտական իմ մտածելակերպը: Նույնիսկ երբ 2005-ին գնում էի թագուհի էլիզաբեթի մրցույթին, ոչ ոքի ինձ մրցակից չէի համարում: Ոչ թե ասում եմ` ես բոլորից բարձր եմ, այլ կարծում եմ, որ պիտի չհամեմատվեմ ուրիշների հետ: Բեմ եմ դուրս գալիս ու պիտի իմ յուրահատկությունը ցույց տամ: Ու այդ պատճառով էլ մեջս նախանձ չկա:

երբ դատարկվում ես
Վերջին ակկորդին իսկ դեռ անորոշ վիճակում եմ, դեռ նվագիս մեջ եմ, սկսում եմ ռեզյումեներ անել` ինչը լավ ստացվեց, ինչը` չէ: Հետո դա անցնում է: Որոշ ժամանակ անց դատարկություն եմ զգում, ու դա հաճախ է կրկնվում: Ինձ շատ էներգիա է պետք, որովհետև ես նվազելիս շատ եմ ծախսում: Հույզերս շատ են, իմ դասատուն նույնիսկ ասում է` շատ-շատ է, այդքան պետք չի: Որոշել եմ շատ համերգներ չտալ: Նվագում եմ տարին 50-55 համերգ… նորմալ է: Որ դատարկվում եմ, ժամանակ է պետք լիցքավորվելու ու լիցքավորելու այն գործը, որը նվագում եմ, որպեսզի նոր ու առանձնահատուկ բան ասեմ իմ նվագով:

դժվարանում եմ բացատրել
Հայաստանի քարոտ բնությունը շատ եմ սիրում: Այնպես չի, որ դա շատ գեղեցիկ է, բայց ինձ վրա շատ մեծ տպավորություն է թողնում, այդ քարերի մեջ առնական բան կա, մեծ ուժ եմ տեսնում: Շատ հարազատ է: Անգամ դժվարանում եմ բացատրել, թե ինչու: Չէ՞ որ ես այստեղ չեմ մեծացել, յոթ ու կես տարեկան էի, երբ մեկնեցինք Գերմանիա: Մյուս կողմից էլ… ես Գերմանիայում եմ մեծացել միայն աշխարհագրական առումով: Իմ տունը Հայաստանն է: Իմ մտածելակերպը զուտ հայկական է, ու դա իմ ծնողներից է գալիս, ես մեծացել եմ նրանց մտածելակերպով:

結果 (日本語) 1:

「チューニング」人生
私はスピードのためにクレイジーだが、私は偉大な趣味の車を全く別の世界を持っている：アドレナリン、速度、ちょうどクレイジー、クレイジーそうでない場合は、私が住んでいるのか分からないそれは病気である。。そのうち、残念ながら、Motosport、私はスポーツを愛する。硬化させることができない、私の車は非常に迅速であった。私は常にそれらに取り組んでいます、私は大好きです。私は、いわゆる「チューニング」を加速させるよりも多くしています卓球：何コンサートがなくても、完全に切断された音楽ができることは決して一方、音楽は私の考えです：。。それから私は何かを行います二日の友人はリラックスして、メキシコに行ってきました私はリラックスすることができなかったことを実現し、最大。妥協のない私を音楽ビジネスは大きな場所で、管理者はあなたがミュージシャンではない知覚が、あなたがいない場合は販売する製品として、私が考えて、そのように見える：。私はいつも私の原因chvacharvemに忠実であり続けることが重要である私は今日はゲームpromousheneで非常に大きな役割です。あなたは、より良い、それは間違いなく芸術を傷つける売る好きで、ミュージシャンは私がマネージャーはあなたが提供することができ千と1物事のために販売することができませんが示すように、様々な部分を取る必要があること、しかし、古典芸術の基準であることすべてが。私は妥協するつもりはない、何かが私の主義に反している場合には、私はそうすることを拒否し、それは私がわからないが、私は私の両親を思う自分をカバーするためにそのように思えるまたは延長する私は間違った方法であるため、私は非常に難しい私は何かを持って、それに固執する、それが私のものではない破壊し、私は私に間違ったパスが非常に容易である答えを与えることができなかったましたが、道路にこれを入れている必ずしも容易WHEELSのバイオリニスト、私は私がバイオリンを選んだと言うことはできません。私の両親を助けたが、私は私がプレイするとき、私は好きではなかったと言うことはできません。子供のような別の楽器の演奏した場合、多くのための愛が、同じになります私は、通信とのすなわち音楽が音楽を愛し、私は私の両親は、両方のピアニストから受信したミュージカルmijotso'v教育音楽に自分の気持ちを表現することができる。家族として私たちは、つまり、「WHEELS」Vova、アイラ、サーシャ、セルゲイを呼び出します。これら4は、私はそれが互いに分離することは非常に困難であると思います。私たちは、同じ言語を話す、音楽は私がどのように役立つか、今の私の前に私の父の指導で、そんなにすべて同じ私たちを接続しています。彼は非常に長いために私と一緒にいた音楽へのユニークなアプローチがあったソビエト学校で発表された研究するためにモスクワに見て、教師、どのように深刻なと。そして、私は私のレッスンが安定していないことを見ると、1996年に訴え、彼は私のバイオリン弾き」は行わヨセフRisininを発見「私はその前によく遊んでいた、私は少し-mokrikコンサートだったが、彼は授業に出席し始めたとき、彼はaybubenits`開始した「手の敷設が「比較しない私は誰と競争しようとしません、私はいつも私の音楽を持っていた思考：私は2005年にエリザベス女王コンクールに行った場合であっても、誰も私に競争相手を考えないだろう、私は私の独自性が表示されます、私は上記のすべてだとは言わないよ、私はそれが他の人とchhamematvemとステージに出てくると思います。そして、それは私が嫉妬深い感じた理由です、まだ私が空になった時、私はまだ私は良い何かを始める履歴書を出てきたし、ないもの。そして、それが行く。しばらくして、私は空虚を感じたときに再生している間どっちつかずの状態で、まだ最後のakkordinを、私はダウンの多くを費やしているので、それは多くの場合、それを私に多くのエネルギーを発生します。Huyzersは多く、でも私の先生は多くのことを言いますので、あなたはいけない。私は年50〜55に遊ぶ。コンサートの多くを与えることにしましたコンサート...正常な。空は私が演奏する仕事を充電し、補充する時間が必要なので、私は新しい、ユニークな何かを言うようになった。それは説明するのは難しいです、私は大好きアルメニアの石の自然を。だから、いや、それは、とてもうれしいですしかし、私は、私は強さの多くを見るされて男らしい事で石によって非常に感銘を受けました。非常に近いとさえハード私のために私はここで育っていない理由を説明するために、7年半歳、彼はドイツのために去ったとき私は地理的に。私の家は。ネットの私の考え方アルメニアであり、それは私の両親から来ている一方で...私はドイツで育った、私は考えて育った。